சம்யுக்தா & ரிதன்யா பெற்றோர் முன் வைக்கும் தீர்வுகள்: கேடுகெட்ட சமூகத்தின்  பிரதிபலிப்பு!

நாமக்கல் மோகனூர் சாலை கலைவாணி நகரைச் சேர்ந்தவர் சுப்பிரமணியன்(55). இவர் திருச்சியில் வட்டாரப் போக்குவரத்து அலுவலராக பணிபுரிந்து வந்தார். இவரது மனைவி பிரமிளா (51). மோகனூர் அருகேயுள்ள ஆண்டாள்புரம் அரசு உயர்நிலைப் பள்ளியில் ஆசிரியையாகப் பணிபுரிந்து வந்தார். இவர்களது மகள் சம்யுக்தா (25).

இந்நிலையில், நேற்று அதிகாலை நாமக்கல் அருகே வகுரம்பட்டி என்ற இடத்தில் நாமக்கல்-கரூர் ரயில்வே தண்டவாளத்தில் சுப்பிரமணியன் மற்றும் அவரது மனைவி பிரமிளா ஆகியோர் உடல் சிதறிய நிலையில் இறந்து கிடந்தனர்.

தனது மகள் வேறொரு சாதிப் பையனை விரும்புவதால் அதனை அங்கீகரிக்க முடியாமல், அவளை திருத்தவும் விரும்பாமல் தன்னை மாய்த்துக் கொண்டு தனது சாவிற்கு மகள் தான் காரணம் என்பதை வெளி உலகத்திற்கு தெரியப்படுத்துவதன் மூலம் வாழ்நாள் முழுவதும் பெற்றோரைக் கொன்ற, ’கொலைபாதகி’ என்ற பட்டத்தை கொடுத்துள்ளனர்.

ஒரு வார காலத்துக்கு முன்னர் தற்கொலை செய்துக் கொண்ட திருப்பூரைச் சேர்ந்த ரிதன்யாவின் தந்தை அண்ணாதுரை, ‘’300 சவரன் போட்டு 70 லட்ச ரூபாய்க்கு வால்வோ காரும் வாங்கிக்கொடுத்தோம். அதில் 150 சவரன் அங்கே இருந்தது. மீதம் என் வீட்டில் இருந்தது. ஆனால் அதற்கு மேலும் கேட்டு, டார்ச்சர் செய்து, இரண்டே வாரத்தில் மகளை என் வீட்டுக்கு அனுப்பிவிட்டனர். நானும் எல்லாம் சரியாகிவிடுமென்று சமாதானப்படுத்தி பேசி மீண்டும் அனுப்பி வைத்தேன். ஆனால் வெளியில் சொல்லவே முடியாத அளவுக்கு உடல்ரீதியான கொடுமைகளை அவள் அனுபவித்துள்ளார்.’’ என்றார்.

ரிதன்யா தற்கொலை பரபரப்பாக பேசப்பட்டு கொண்டிருக்கும் சூழலில் அவரது தந்தை ”என் மகள் ஒருவனுக்கு ஒருத்தி என்ற பண்பாட்டுடன் வாழ்ந்து மறைந்துள்ளார்” என்று பெருமை பொங்கக் கூறியுள்ளார்.

எங்கே போகிறது சமூகம்?

எண்பதுகளில் வரதட்சணை வாங்குவதும் குற்றம்; கொடுப்பதும் குற்றம், என்று பள்ளி, கல்லூரிகளில் நீதி போதனையாக போதிக்கப்பட்டது. திரையரங்குகளில் ஸ்லைடுகளாக போடப்பட்டு ஒளிபரப்பப்பட்டது. அப்போதைய இலக்கியங்கள் பெரும்பாலும் ஓரளவுக்கு இந்த வரதட்சணை பிரச்சனை; பெண்களுக்கு குறிப்பிட்ட வயதிற்குள் திருமணமாகாத முதிர் கன்னிகளாக இருக்கும் பெண்கள்; அதற்கான காரணங்கள் ஆகியவற்றை பற்றி சிறுகதைகள், நாவல்கள் வெளிவந்து கொண்டிருக்கும்.

இது டிஜிட்டல் யுகம். ஆனால் நிலைமை வெகுதூரம் மாறிவிட்டது. மணமகனுக்கு மணமகள் வீட்டார் கொடுக்கக் கூடிய வரதட்சணையை திருமண மண்டபத்தில் இரண்டு மூன்று அல்லது வசதி வாய்ப்புகளுக்கு ஏற்ப நான்கு, ஐந்து கட்டில்களை போட்டு அதில் டேபிள்ஸ்பூன் முதல் வெள்ளி தட்டு வரை வாங்கிக் கொடுத்த அனைத்தையும் டிஸ்பிலே செய்கிறார்கள்.

திருமணத்திற்கு வந்தவர்கள் அதனை கண்காட்சி போல பார்க்கிறார்கள்; அதன் மீது தங்களது மதிப்பீடுகளை ஒருவருக்கொருவர் பேசிக் கொள்கின்றனர்; குறைந்த வருமானம் ஈட்டும் கொத்தனார் வேலையில் இருக்கின்ற மணமகனுக்கு இருசக்கர வாகனம் வரதட்சணையாக வழங்கப் படுகிறது. அதற்கு மேல் வேலை செய்பவர்களுக்கு அவரவர்கள் தகுதிக்கு ஏற்ப கார் வாங்கி தரப்படுகிறது.

விவசாயப் பின்னனி கொண்டவர்கள் இது போன்ற முறையில் வரதட்சனை கேட்பதில்லை. மாறாக மணமகள் வீட்டிலிருந்து பொருத்தமான இடத்தில் அரை ஏக்கர் நிலம், கால் ஏக்கர் நிலம் என்று விவசாயத்திற்கு பயன்படுகின்ற நிலத்தை எழுதி வாங்கி கொள்கிறார்கள் அல்லது வாங்கி தரச் சொல்லி பெற்றுக் கொள்கிறார்கள். சமூகத்தின் பொதுப் புத்தியில் வரதட்சணை கொடுப்பது அல்லது வாங்குவது தவறு என்பதெல்லாம் கரைந்து போய் கால் நூற்றாண்டுகளுக்கும் மேலாகிறது.

திருமணங்கள் அவரவரது வசதிகளுக்கு ஏற்ப லட்சங்களை கொட்டிக் கொடுத்து நடத்தப்படுகிறது; ஒரு திருமணத்திற்கு சென்று வந்தவர்கள் அதிலிருந்து புதிய புதிய அம்சங்களை கற்றுக்கொண்டு கூடுதலாக கடனை வாங்கி தங்களது வீட்டு திருமணத்தை ஆடம்பரமாக நடத்துகிறார்கள்.

நிச்சயிக்கப்பட்ட திருமணத்திற்கு முன்பாக நிச்சயம் செய்வதை திருமணம் போல நடத்துகிறார்கள்; அதற்கு போட்டோ ஷூட் நடத்துகிறார்கள்; ஃப்ரீ வெட்டிங் போட்டோ சூட் என்ற பெயரில் மணமகளையும், மணமகளையும் வரவழைத்து பல்வேறு இடங்களுக்கு சென்று போட்டோ சூட் நடத்தி அதனை பெருமை பொங்கும் வகையில் முன் வைக்கின்றார்கள்.

திராவிட இயக்கங்கள் நடத்தி வந்த திருமணங்கள் எளிமையான முறையில் நடந்த திருமணங்கள் என்ற வரையறையை தாண்டி பார்ப்பனக் கும்பல் நடத்துகின்ற திருமணத்திற்கு போட்டியாக பல லட்சம் செலவு செய்து திருமணங்களை நடத்துகின்றனர். திருமணத்திற்கு பார்ப்பனர் வைக்கும் செலவை தவிர மற்றவை அனைத்தையும் திராவிட இயக்கத் திருமணங்களில் பார்க்க முடிகிறது.

இவையெல்லாம் சேர்ந்துதான் மேற்கண்ட படுகொலைகளை நிகழ்த்துகிறது. தங்கள் வீட்டிலும் பெண்கள் இருப்பதை பற்றி கவலை கொள்ளாத ஆணாதிக்க பிற்போக்குத்தனம் கொண்ட கழிசடைகள் இவற்றை சமூக விதியாக மாற்றி விட்டனர்.

போலித்தனம் மிகுந்த சமூக வாழ்க்கை தலைவிரித்தாடுகிறது. நடுத்தர வர்க்கத்தினர் மத்தியில் உருவான இத்தகைய கழிசடைக் கலாச்சாரம் படிப்படியாக உழைக்கும் மக்களையும் தொற்றிக்கொண்டு அவர்களை மிகப்பெரும் கடனாளியாக மாற்றி அன்றாடம் கடனை கட்டுவதற்கே கணவனும், மனைவியும் வேலை செய்ய வேண்டிய நிர்பந்தத்திற்கு தள்ளப்பட்டுள்ளனர்.

இது போன்ற நிகழ்ச்சிகளில் மொய் செலுத்துவது; அதனை கடனாக பெற்று கொடுப்பது; அந்த கடனை அடைப்பதற்கு 10 மணி நேரம், 15 மணி நேரம் வேலை செய்வது; குழந்தைகளை கண்காணிக்க வழியின்றி எந்திரத்தின் ஒரு பாகமாக மாறி தொடர்ச்சியாக வேலை செய்வது; கணவன்-மனைவி இருவரும் சேர்ந்து கொத்தனார் வேலை முதல் மளிகை கடை வேலை வரை அனைத்திலும் ஈடுபடுகின்றனர். இதன் மூலம் எல்லாம் சமூக நடவடிக்கைகளில் இருந்து விலகிக் கொண்டு, ”தான், தனது குடும்பம்” என்ற வாழ்க்கையில் மூழ்கி திளைக்கின்ற மோசமான கலாச்சாரம் தலை விரித்தாடுகிறது.

சாதியை விட்டு வேறொரு சாதியில் திருமணம் செய்து கொள்கின்ற மகளை கண்டந்துண்டமாக வெட்டி போடுவது; அதற்கு கூலிப்படை வைத்து கொலை செய்வது அல்லது தெருவில் ஓட விட்டு கொலை செய்வது என்றெல்லாம் நிலைமை கட்டுக்கடங்காமல் போய்விட்டது.

இவையெல்லாம் தங்களது சொந்த வாழ்க்கையை பாதிக்கின்ற வரை தனக்கு சம்பந்தமில்லை என்பதைப் போல செய்திகளை போல் கேட்டுவிட்டு கடந்து செல்கிறார்கள். அல்லது அவற்றைப் பற்றி கேள்விப்பட்டாலும் அதில் தலையிட முடியாத அளவிற்கு வாழ்க்கை தேவைக்காக 24 மணி நேரமும் உழைத்துக் கொண்டே இருக்க வேண்டிய நிர்ப்பந்தம் அனைவரின் தலையிலும் சுமத்தப்பட்டு விட்டது.

இவையெல்லாம் இணைந்து தான் பாசிசத்தை ஏற்கின்ற கலாச்சாரத்தை துரிதப்படுத்துகிறது. பாசிச அபாயம் என்பது அரசியல், பொருளாதார ரீதியாக ஏகாதிபத்திய நிதி மூலதனத்தில் கொடூரமான வடிவத்தின் மூலம் உருவாகிறது என்றாலும், இந்த பாசிசத்தை எதிர்த்து போராடுவதற்கு பதிலாக அதை அனுசரித்துப் போகின்ற மனநிலையை மேற்கண்ட சூழல்கள் உருவாக்குகின்றன.

தனிநபர் வாதமும், நுகர்வு கலாச்சாரமும், தனிநபர்களை பற்றிய சிந்தனையும், தனி நபர்கள் சுயநலம் கொண்ட வாழ்க்கையை பற்றியே எந்த நேரமும் யோசிப்பது என்ற சமூக நடவடிக்கைகளில் இருந்து விலகி சிந்திக்கின்ற தனிநபர்வாதப் போக்குகள் அதிகரிக்க, அதிகரிக்க பாசிசத்திற்கான உளவியல் பக்குவப்படுத்தப்படுகிறது.

ரிதன்யா வெளியிட்டுள்ள ஆடியோவை கேட்டு, ’ஐயோ’ என மனம் குமுறுவதற்கும், வரதட்சனை கேட்கின்ற பெற்றோர்களுக்கு எதிராக போராட வேண்டும்; சுயமரியாதை உணர்வை வளர்க்க வேண்டும்; உழைத்து வாழ்வதற்கு வழி இல்லை என்றால் திருமணம் செய்து கொள்வதை பற்றி யோசிக்க வேண்டும் என்பதை எல்லாம் விவாதிப்பதற்கு பதிலாக, ”300 பவுன் போட்டும் ஏன் திருமணம் சிறப்பாக முடியவில்லை. வேறு என்ன செய்வது” என்று அங்கலாய்ப்பதும், வழக்கமாக டிவி சீரியல்களில் வரும் மாமனார்-மாமியார் கொடுமை என்பதில் ஒன்று என்பதைப் போலத்தான் ரிதன்யாவின் தற்கொலை குறித்து பொது சமூகம் இதனை கடந்து போகிறது.

படிக்க: வரதட்சிணை கொடூரம்! ஆணாதிக்க சமூகத்தின் இழிவு!!

கடந்த சில ஆண்டுகளுக்கு முன்பு கேரளாவில் விஸ்மயா என்ற பெண் வரதட்சணை கொடுமையினால் பலியாக்கப்பட்டபோது அவரது கணவன் மீது வழக்கு பதியப்பட்டது. ஆனால் அந்த வழக்கில் இருந்து ஜாமீன் பெற்று அவர் சமூகத்தில் எந்த குற்ற உணர்ச்சியும் இல்லாமல் நடமாடிக் கொண்டிருக்கின்றார். ரிதன்யா வழக்கில் அவரது கணவர், மாமனார் வரிசையில் தற்போது அவரது மாமியாரும் கைது செய்யப்பட்டு சிறையில் அடைக்கப்பட்டுள்ளார் என்று செய்திகள் வெளியாகி உள்ளது.

இவையெல்லாம் எங்கோ நடந்து கொண்டிருக்கிறது; வரதட்சணை கொடுமையில் நடந்த கொலை என்பதை தனக்கு வெகு தொலைவில் நடப்பது போல வேடிக்கை பார்க்கின்ற அளவிற்கு தான் சமூகத்தின் மனசாட்சியும், குற்ற உணர்ச்சியும் உள்ளது என்பது தான் பாசிசத்தின் வேர்ப்பிடிப்பதற்கும், பரவலாவதற்கும் அடிப்படையாக உள்ளது என்பதை எத்தனை பேர் புரிந்து கொண்டுள்ளார்கள் என்பதைத்தான் நாம் விவாதிக்க வேண்டியுள்ளது.

அன்றாடம் ஆயிரக்கணக்கான திருமணங்கள் நடந்து கொண்டிருக்கின்ற சூழலில் அங்கொன்றும், இங்கொன்றுமாக திராவிட இயக்கத்தினாலும் நடத்துகின்ற பகுத்தறிவு சுயமரியாதை திருமணங்கள் சீர்திருத்த திருமணங்கள் மட்டுமின்றி சாதி, வரதட்சணை, ஆடம்பர தனத்தையும் மறுத்து எளிய முறையில் மணம் புரிகின்ற புரட்சிகர மண முறைகள் விரிவாக்கப்பட வேண்டும்.

படிக்க: அட்சய திருதியை தங்க விற்பனை அதிகரிப்பு! ஆணாதிக்க சமூகத்தின் அசிங்கம்!

சமீபத்தில் புரட்சிகர மாணவர் இளைஞர் முன்னணி அமைப்புச் சேர்ந்த தோழர் ஒருவர் சாதி மதம் இல்லை; வரதட்சணை இல்லை; சீர் செனத்தி இல்லை என்று முன்வைத்து புரட்சிகர மணம் செய்து கொண்டதை சன் தொலைக் காட்சி செய்தியாக ஒளிபரப்பியது. இவையெல்லாம் அதிசயமாக பார்க்கப்படுகிறது.

ஆணாதிக்க வக்கிர சமூகத்தின் விளைவாக பெண்களுக்கு விலை வைத்து வரதட்சணை என்ற பெயரில் வாங்குகின்ற கொடுமை முடிவுக்கு கொண்டு வரப்பட வேண்டும். இவை வெறும் சட்டத்தினால் மட்டும் சாதிக்கப்படக் கூடியவை அல்ல. வரதட்சணை உள்ளிட்டு அனைத்து பிற்போக்குப் பண்பாடுகளையும் நியாயப்படுத்தும் தற்போதைய சமூக அமைப்பு உயர்வானது; அதில் வாழ்கின்ற வாழ்க்கை உன்னதமானது என்று கருதுகின்ற இழிவான மனநிலை முதலில் ஒழிக்கப்பட வேண்டும்.

”இந்த சமூகத்தில் பெரும்பான்மை மக்களின் வாழ்க்கை அவதிப்பட்டு கொண்டிருக்கும் போது ஒரு சிலர் முன்னேறிக் கொண்டிருக்கின்ற, ஏற்றத்தாழ்வு மிக்க சமூகத்தை பார்த்து பெருமை கொள்வதற்கோ, பெருமூச்சு விடுவதற்கோ ஏதுமில்லை” என்று அந்த சமூகம் முன்வைக்கின்ற கலாச்சார, பண்பாடுகள் அனைத்தையும் காலில் போட்டு மிதிக்கின்ற மனப்பக்குவத்தை உருவாக்குகின்ற வகையில் அரசியல் ரீதியாகவும், பண்பாட்டு ரீதியாகவும் போராட்டங்களை விரைவுபடுத்த வேண்டும் என்பதுதான் திருப்பூர் மற்றும் திருச்சி பெற்றோர்களின் மனநிலை நமக்கு அறிவிக்கின்ற எச்சரிக்கை.

• பா மதிவதனி.

நன்றி: புதிய ஜனநாயகம் தினசரி